bi arkadaşım vardı yediğimiz içtiğimiz ayri gitmezdi. aileler dindar oldugundan suleymancı yurdunda kalıyorduk beraber. neyse ilk zamanlar guzeldi 2 yakın kankadan yakın kardeş gibi geçerken gunler. bu beni satmaya başladı. beni dışlamaya, aşalayıcı lakaplar takmaya başladı. belli etmiyordum ama içten içe hem sinir oluyor hem de fena kırılıyordum. ilk defa dost kazığı yememden ötürü kaldıramıyordum galiba neyse. yine bi gun geçerken sinirlendim ve uzerine yurudum. soyle lan ne sorunun var benle. hadi o lakaplarla tekrar seslensene lan falan. bu oylece kaldı bişe demeden. kapıyı çarpıp çıktım odadan. yurdun manzaralı bi terası vardı oraya çıktım yatma vakti gelene kadar düşündüm falan. yaklaşık 1 ay kadar konusmadım. bu olayı cocugun sevgilisi de duymustu bi gun sınıftayken geldi yanında arkadaşıyla (aşık oldugum kız idi bu kahbee)
neden kustunuz biz sizin barışmanızı falan istiyoruz falan dediler. bundan sonra tek tuk konusmaya ardından normal konusmaya falan başladık. şuan eskisi kadar olmasa da hala gorusuyorum çocukla. çunku evimin yanında oturuyor. daha sevdiğim kızla olanları ve bunun yaptıklarını anlatsam roman falan olur heralde:D