O hafta tek başıma zor bir hafta geçirdim. Yemeğini ye, bahçelerde sürt ve boş zamanlarda deney için bazı şeyler yap ve not al. Resmen delilik. Neden kimse yok burada dediğimde de kimsenin artık benim ailem gibi eğitime önem vermediğini öğren dur. Ama bu yalnızlık bu hafta son bulacaktı. Yeni bir arkadaşa daha sahip olacaktım. Adı da Cengizdi. Benden iki yaş büyüktü ve 14 yaşındaydı. Oldukça da çapkındı.
C:Selam!
Gülümsedim.
T:Selam!
C:Amma da büyük bir yermiş.
T:Burası benim olsa oldukça eğlenceli olabilirdi.
C:iyi de tekmişiz zaten. Burası bizim gibi bir şey.
Aklıma yapılacak laboratuvar deneylerim, geliştirilecek prototiplerim geldikçe deli oluyordum.
T:Her ihtiyacını söyleyemezsin. Burası tam manasıyla bizim değil.
C:Sen öyle san.