Dedem o gece kitaptan sürekli notlar alıp kağıda yazdı. Bazı yazdığı yazıları da bana okuttu. Bazı yazdıklarını da muska gibi katlayıp ipe sıra sıra dizdi. Bunlar çok işimize yarayacak dedi. Kitabı kapatıp masanın üzerine bıraktı. O kadar yıllardır sakladığı bir kitabı öylece masanın üzerine bıraktı ya ben yatıyorum sende karşıki çekyata yat dedi. Saat geç olmasına rağmen kalmaya pek niyetim yoktu. Araba altımda iken dönerim diye düşünüyordum ama kal deyince de giderim demedim. Karşı ki çekyata yattım. Pek rahat olmadığı için döne döne gözüme uyku girmedi. Bir ata tuvaletim geldi yatakta doğruldum kalkmak için, evin içi karanlık olduğu için etrafta piriz görmeye çalıştım. Dedemlerin prizleri eski prizdi. Gece baktığında, fosforlu olduğu için yeşil olarak belli belirsiz görünüyordu. Etrafa baktım ama yönüm nedense tayin edemedim . Gözümle prizi ararken oda kap karanlık olmasına rağmen masanın üzerindeki kitabın dışı parlıyordu. O kitabın dışı kapalı yeşil bir renk ti fakat o zifiri karanlıkta nasıl parlıyordu anlamadım. Biraz kitaba doğru eğildim, kitap ın sayfaları sarı yarı parlamaya, sanki beni aç oku demeye başladı. içimde öyle bir güzel his oluşturdu ki baktıkça o parıltı ya sanki eğlence gibi geldi. Saatlerce usanmadan bakabilirdim.O anda kitap inanılmaz şekilde kendi kendine hızlıca bir sayfa açtı ve durdu. Sayfadaki yazılar kabarık şekle büründü. O an delirmek içten bile değildi, Başka bir şey olsa bu belki de basmıştım çığlığı, fakat bu kitap bir başka idi. Bu kitap beni çağırıyordu. içimden sadece başına gidip göz ucu ile bakmak geldi. Ben yataktan kalktım ve çekyatın telleri gıcır gıcır edince dedem hemen doğrulup ışığı yaktı. Priz kapı açık olduğu için kapının arkasında kalmış. Dedem karşımda duruyordu. Ben ise kitabın başındaydım. Fakat kitap kapalıydı.