Final Bölümü.

https://www.youtube.com/watch?v=wpq7wn2YPYU

• Otuz yıl kadar sonra*
ihtiyarın otuz yıl önce aldığı bilet büyük ikramiyeyi kazanmıştır.ihtiyar kazandığı parayla bir şirket kurar.Kısa vadede olmasa da uzun vadede kar etmeye başlar.Ve artık yaşlanmıştır,para ihtiyacı olan son şeylerden birisidir onun için.Geçmişini hatırlar,her şey gözlerinin önünden geçer.Acaba delirmiş miydi?
Yoksa eskiden tüm olanlar gerçek miydi?
Bir iz arıyordur ihtiyar.
Evin her tarafını karıştırır,
ve sonunda bulur.

ihtiyar,evini karıştırırken eski bir defter bulur.Ve hatırlar,bu defterin bir zamanlar onun günlüğü olduğunu..Meryemi hala unutamamıştı.Sonra ihtiyar geldi aklına,şimdiye çoktan tahtalı köyü boylamış olmalıydı.Şimdi görevler değişilmişti.Kendisi de ihtiyarın birisi olmuştu.Fakat yıllar,onun ruhunu elinden alamamıştı.Henüz korktuğu sonsuz karanlığı boylamamıştı...

ihtiyar eline aldığı günlüğünün sayfalarını birer birer okumaya başlar.

"Demek yıllar önce böyle yazmışım."
Sürekli bu cümleyi kuruyordur.
Yaşadıkları şeyi kanıtlamanın tek bir yolu vardı onun için...

Ve günlüğünü bulunca evini karıştırmaya başlar.Eski bir radyo bulur."Vay be" der,"zamanında radyo kullanıyorduk.""Çekmesi için binbir zahmet veriyorduk.""Şimdilerde ise müzikler insanların beyninde çalıyor.""Canlı bir orkestra gibi... "

Karıştırmaya başlar dolaplarını,geçmişe dair bir şeyler arıyordur.
Ve bulur,
Meryemden ona kalan son hatırayı.

Klagib beyaz bir takım elbise.

Aklına ihtiyar gelir.

Takım elbiseyi giyer üzerine.

Hatırlar;
Hatıralar,
Bazen çok acımasız olur.

Takım elbisenin cebinde bir bozuk para bulur.
Üstünde döngü işareti vardır.
Hatırlar,
30 yıl önceki döngü işaretini.
Hala aynı işaret vardı.
Ve hatırlar,
zamanında anlayamadığını.
Fakat şimdi,
Anlar her bir şeyi.

Hava kararmadan evvel çıkar evden.
Eskiden yaşadığı eve doğru gider.
impalasını da temizlemeyi unutmaz gitmeden önce.
Pırıl pırıl yapar onu,
aynı ilk günkü gibi.

Evi gören fakat fazla dikkat çekmeyen bir yerde bırakır arabasını.Eve bakar,aynı ilk günkü gibidir ev.

Balkonunda genç bir adam görür.Adamın günbatımına baktığını görür.30 yıl önceki gibi,ve anlar döngüyü.
Döngüde ona düşen parçaysa,
otuz yıl önce gördüğü ihtiyar...
Onun yerini almalıydı.

Balkonun önünde duran bir sokak lambasının altında durmaya başlar.
Adamın kendisini farketmesini bekler,
hava kararır.
Adam birasından son yudumu da içer.
Ve görür ihtiyarı...

http://imgim.com/Z5RkV0.jpg

Not:Hikayeyi okuduysanız geneline 1 ve 10 üzerinden bir not vermenizi rica ediyorum dostlar.
Benim için uzun bir süreçti.Yeri geldi karakteri yaşadım,Meryem öldüğünde karakterle birlikte ben de ağladım.Karakter bir barda içki içerken ben de içtim.
Buraya kadar okuduğunuz için teşekkür ediyorum hepinize.

iyi günler dilerim.

Hikayemi Alan Garnerr isimli bir yazarın şu sözüyle sonlandırmak isterim.

"Yol uzun, güneş soğuk... "

Görüşmek üzere.