Gitmeliydim oradan. Meryemin intikdıbını almalıydım bir an önce.
Giydiğim beyaz takım elbise isa nın kanı, Meryemin hiçliğiyle kirlenmişti.
Ne diyordum ben?
Neden böyleydim?
neden böyle bir hayat geçirdim?
Neden hala böyle bir hayat geçiriyorum?
Neden!
Suçum neydi benim?
Bilmiyordum.
Arabaya bindim.
Bu sefer radyoda hiçbir şey çalmıyordu.

Meryemin ölümü, gözlerimin önünden gitmiyordu. Sesini duyuyordum gözümü her kapattığımda, yüzünü görüyordum. Hissediyordum onu. Motele vardım.
Odama çıktım ve hiçbir şey yapamadım. Girer girmez olduğum yere düştüm. Bacaklarım bana karşı geliyordu. Gücüm kalmamıştı. Hiçbir şeyim kalmamıştı
Saatlerce ağladım orada.
Günlerce yemek yemedim.
Yiyemedim.
Gitmesini istemiyordum ağzımdan,
Meryemin bana verdiği ekmeğin tadının.
Ve Meryemle yediğim simit, içtiğim bira.
Hiçbirinin gitmesini istemiyordum.
Meryemin yüzü,
Meryemin bedeni,
Onun hisleri,
Gitmemeliydi benden,
O giderse ben biterdim.

Uriel...
Uriel i öldürmeliydim.
Her ne pahasına olursa olsun.
Onu öldürecektim.
Meryem beni bir yerlerden duyuyordur diye düşünüyorum.
Affet beni meryem,
Lanet olsun bana!
Gerizekalı!
Aptal!
Kendime geldiğimde çoktan iki hafta geçmişti.
Moteli işleten kadın durumumu anlamış ve bana müsade etmişti.
Arada odama yemek getiriyordu. Birkaç kaşık alıp bırakıyordum.
Boğazımdan geçmiyordu.
Meryem,
Senden şüphelendiğim için affet beni.
Affet beni gözümün önünde can verirken yardım edemediğim için.
Affet beni...