Duygu'yla yada Ecem'le yada Müge'yle hiç görüşmüyorduk. Ecem bir kaç aramıştı, ancak ben terslemiştim. O da aramaz oldu.
Her ne kadar işsiz de olsam, mevcut düzen ve hayatımdan memnundum. Stabil bir ilişkim vardı ve derslere adam gibi gidip gelir olmuştum. Bir süre sonra annem babam geldiler ziyarete, yıllar sonra onlarla harika zaman geçirdik.. Esrarı bırakmıştım, tek içkim kalmıştı ama onu da eskisi gibi bir şeyleri unutmak, beynimi uyuşturmak için değil, keyfe keder içiyordum.
Bizimkilerin yanımda olduğu süreçte beni gerçekten çok sevdiklerini idrak etmiştim. Bazen görmek için bakmak yetmiyor, görmek için kalp te gerekiyor. işsizdim, gerçi öğrenciydim, ama bunu hiç problem etmiyorlar, hatta babam " oğlum işi gücü kafana takma, okulunu bitir elbet toparlarsın işi gücü, ben senin hep arkadandayım" demişti. Bundan daha büyük itici güç var mı beyler ? Baba desteği..
Fulya'yı bizimkilerle tanıştırmıştım. Bir haftasonu kahvaltıya geldi. Fulya'da kendi annesine benden bahsetmiş, o da tanışmak istiyordu. Bizimkiler Fulya'yı, Fulya bizimkileri çok sevmişti.. Artık iş aramayı da bırakmış, öğrenciliğin tadını çıkartıyordum. Sıkıntılı olan derslerin çoğunu toparladım, birtek devamdan kaldığım dönem vardı, kafadan okulu uzatıyordu. Onu söylemedim bizimkilere.
Koskaca yazı beraber geçirdikten sonra bizimkiler döndü. Bir tek Fulya'm kalmıştı yanımda