Patronun kıza ve bana davranışları değişmişti. Artık şirkette 2. yılımı bitirmiştim ve bana asla bu kadar resmi ve soğuk davrandığını hatırlamıyorum. Kız işe gireli nerden baksanız 2 ayı geçmiş ve her akşam beraber gidiyor, yemeklerde beraber oturuyor, her molada bir araya geliyorduk. Patronun kıza sürekli birşeyleri rica etmesi de bitmişti. Artık emrediyordu. Durumu tabi ki hissediyordum ve kendi kendime biraz şu kızdan uzak dur diyordum. Bunu Fulya da hissediyordu ama onda zerre değişme yoktu. O hala benimle arkadaşlık ediyor ve patrona ise daha fazla resmi davranıyordu.
Bir akşam dananın kuyruğu koptu beyler. Tramvaya kadar yürüdük, ben iyi akşamlar diyip durağa yürürken, "vaktin varsa biraz oturalım mı" dedi.. iyi bir fikir değildi ama şu ana kadar mantıklı şeyler yapmadığımı zaten biliyorsunuz. Tramvay durağının az ilerisi yeşillik ve ağaçlık bir alan.. Yol kenarı ama.. Oturduk çimlere.. Başladık konuşmaya. O anlatıyor, ben anlatıyorum 2 saatten uzun oturmuşuz. Hala arkadaş gibi konuşuyor, dertleşiyorduk ama ikimiz de birbirimizden hoşlanıyorduk.
Bu işten sonraki akşam oturmalarımız sıklaşmıştı. Neredeyse her akşam ya bir parkta oturuyor, yada bir cafeye falan gidiyorduk. Sevgili gibiydik, ama ne bir teklif nede cinsel bir yakınlık henüz yoktu. Oturduğumuz akşamlardan birisinde kız bana bütün hayat hikayesini anlattı. Kızın anlattığı o hayat hikayesi benim hayatımı değiştirmişti. Diyalogları sıkıcı olmadan iletmeye çalışacağım