içimdeki huurya engel olamamıştım. Bir süre sonra bende ayaklarımı kıza değdirdim. Dikkat çekmeden ayaklarımızla birbirimizi dakikalarca okşadık.. Çok geçmeden kız çocuğa " yatalım mı, bitkin hissediyorum" dedi.. Çocuk itiraz etse de, gidin yatın hacı benimde uykum var dedim. Kızın bunu kasıtlı olarak yapmış olmasını umut ediyordum. ikisi kalkıp odalarına gitti, bir süre bekledim kızı, gelir diye.. Gelen giden yoktu.. içeriye doğru yürüdüm, kapılarının önünde kulak kabarttım.. Çok kısık sesle konuşsalar da, gecenin bir yarısı duyabiliyordum. Nişanlı çiftimiz gibişiyordu. Kime niyet kime kısmet. Salona geçip koluğa uzandım.. Kafam bir dünya zaten.. Uyuyakalmışım.. Ne zaman uyudum bilmiyorum, ama gece 3'te Nermin beni uyandırdı (Nermin kızın ismi)
+ Uyumasını bekledim.
Cümlesini henüz bitirmemişti ki kucağıma çektim.. Yana döndürüp altıma aldım. Yumuldum dudaklarına. 1.60 boylarında, zayıf ama kıvrımlı bir kızdı. Ama çok güzel şekle giriyordu.. Kız içeri geçince altına eşofman çekmiş, sıyırması çıkarması kolay. Az önce nişanlısına gibtirdi, şimdi benim altımdaydı. Sadece bunu düşünmek bile azdırıyordu beni. Bu sapıkça bir his mi bilmiyorum.. Eşofmanını çıkarttım, kilodunu da sıyırdım.. Kendi pantolonumun ön kısmını biraz indirip prensimi dıbına sürtmeye başladım. Az sonra yavaşça soktum. Kızın üzerine doğru eğilim gibimin daha fazlasını sokuyor, sonuna kadar ittiriyordum. Derken odanın ışığı yandı.

Hayatımda yaşamamış olmayı dilediğim anların başında geliyordu o an. Hayatımdaki tek arkadaşımın nişanlısını giberken yakalanmıştık. Çok sarhoştum.. Çocuk hayvan gibi kükreyerek üstümüze atıldı, beni kızın üzerinden çekip okkalı bir yumruk patlattığını hatırlıyorum.. Dengede duramadım, düştüm. Davut benim kadar sarhoş görünmüyordu, yada yaşadığı öfkeyle belli olmuyordu ama ben zor ayakta duruyordum. Nermin araya atladı, Davut'a yapıştı. Davut bana küfürler ediyordu. Aklımda kalan cümlesi " Allah senin belanı versin lan. gibtir git bu evden "
Kafamı eğip çıktım evden. Kendi evime kadar nasıl gittim inanın hatırlamıyorum.
Sabah uyandığımda kafamda filler gibişiyor ve sanki dün 4 zenciye kendimi gibtirmişim gibi pişman ve suçlu hissediyordum.
Tek arkadaşımı da kaybetmiştim. Davut'la Nermin ne yaptılar bilmiyorum, ama muhtemelen ayrılmışlardır. gibtiğim 5. hayata hoşgeldiniz.
Bu olaydan sonra kadına ve evliliğe tövbe ettim. 4 senedir nişanlıydı onlar ve karının yaptığına bak. Tamam benim de suçum var ama, ben olaya nişanlılar açısından bakıyorum. Ben bu konuda tek şerefsiz değilimdir heralde.. Herşeyden soğumuştum ve yine o gibik dünyama geri döndüm.
Ecinniler gibiydim. Kimin hayatına karışsam herşeyi berbat ediyordum. Beni karantinaya almaları gerek, insanlara yaklaşmam yasak olmalı.