Bu ruh halimden dolayı benim de neredeyse arkadaşım kalmamıştı. Ama benim gibimde değil. Ben alıştım yanlızlığa. Yanlız olmanın ve yanlız yaşamanın ve buna alışmanın bazı iyi ve kötü tarafları var. iyi tarafları, böyle bir şeye bile alışabildiğiniz zaman, hayatta kimseye eyvallahınız olmuyor. Kim olursa olsun "koy zütüne" diyorsunuz. insanlar yanlız kalmaktan korkar. Bu sebeple "Yanlızlık Allah'a mahsustur" demişlerdir. Kim korkmaz ki ? Belki ben de korkuyordum.. Ama alıştım işte.. Kötü tarafı ise, bir kere buna alışınca, bir başkasıyla birşeyleri paylaşmak çok ama çok zor oluyor. Bir kızla hayat paylaşmak ? Yatağı paylaşmak ? Birisiyle yaşadığın evi paylaşmak ? O sebeple okulda da yanlız takılıyor, kimseyi gibime takmıyordum. Ama Ecem gözükmüyordu ortalıklarda. Geçtiğimiz günlerde çok kez onu ağlar zırlarken görmüştüm.. Ama 2-3 gündür yok. Herhalde yurttadır.. Yada memlekette, kafa dağıtıyordur. Derken Ecem 2 haftadır yok.. 3 haftadır yok.. Sonra öğrendim ki o da okulu bırakmış.