Aradan aylar geçti, ancak ruh halimde bir gelişme yok, daha da kötüleşiyordu. Tüm dünyadan neredeyse soyutlamıştım kendimi. Ecem\'de 2. bir Duygu vakası yaşanmıştı evde, o da ağlayıp sızlayıp salya yalamaya başlamıştı. Bastım gibtiri. gibtir git diyorum, gitmiyor amk kızı. Hayatımda bir kadını dövmeye çok yaklaşmıştım beyler. Neyse ki hal ve hareketlerimden ciddi olduğumu anladı ve gitti. Tabi benden ayrılınca, sınıfta neredeyse arkadaşı kalmadı, çünkü tüm kızlar Müge olayından dolayı zaten tepkiliydi. Yanlız kaldı. Sonra beni çok aradı, yalvardı, yakardı. Ama giblemedim. \"Ne halin varsa gör.. Benim derdim bana yetiyor \"
Ben neden kimseye yalvarmıyorum lan ? Çok mu kolay bu yaşadıklarım ? Tamam hepsinin başıma gelmiş olmasının sorumlusu ben olabilirim, yada değilim, ama kolay mı ? Ben neden yalvar mıyorum Duygu ne yaparsam yapayım kal diye ? Ben niye yalvarmıyorum anneme ne olur beni daha fazla sev diye ? Baba ne olur artık küfür etme ? Bir oğlum de... Saçlarımı okşa.. Bir kere sinemaya bile gitmedik seninle. Lisede tüm çocuklar anneleriyle babalarıyla bir şeyler yaparlardı. Sinemaya giderler, tiyatroya giderler, Antalyaspor maçını izlemeye giderler. Bizim neden böyle bir anımız yok ? Ben neden yalvarmadım hiç baba sinemaya gidelim diye ? Beni okuyup takip eden dostlar bu entry altına bu sorduklarıma cevap verebilirsiniz. Siz ne düşünüyorsunuz merak ediyorum.