işe girdiğim yer küçük bir işletmeydi beyler. Kobi ayarında bir yer, üretim, muhasebe ve biz dahil toplam 10-12 kişi anca vardı. ilk günlerim ve aylarımda deli gibi çalışıyordum. Bunda işi sevmiş olmanın da etkisi büyüktü. Benden istemedikleri halde tüm web sitesini rusçaya çevirmiştim. Kataloğu rusçaya çevirmiştim. Erkin abi iyi bir öğretmendi, bendeki gayreti de gördükçe daha fazla şey anlatıyor, işi gerçekten öğretiyordu. Bu dönem o zamana kadar ki hayatımın en düzenli dönemidir.. Gece hayatını minimuma indirmiştim, erken yatıyor, erkenden kalkıyor işime gidiyordum. Zorlandığım tek şey ise iş yerindeki ilişkilerim. Ticaret işi tamamen ikili ilişkilere bakıyor ve benim ikili ilişkilerimin ne kadar bozuk olduğunu biliyorsunuz. Kovulmadığım tek yer havalimanıydı, çünkü orada herkesin işi belli. Düzen tıkır tıkır işliyor, problem neredeyse çıkmıyordu. Şimdi burada ise sürekli problem çıkıyor. Sevkiyat öncesi bir parçada kalitesel hata çıkıyor ,sevkiyat ertelenmesi gerekiyor, yada üretim ürünleri yetiştiremiyor vs. Tüm bunlar olduğunda satış üretime baskı kuruyor, en azından Erkin abinin yaptığı buydu, ve çoğu zaman tartışma çıkıyordu. Erkin abinin bu tartışmaları ne kadar profesyonelce ve sakince sürdürdüğünü hayretle izliyorum. Ne kendisini ezdiriyor, ne talimat vermekten vazgeçiyor, ne de bu tartışmayı bir kavgaya dönüştürüyordu. Ben olsam ne yaparım diye düşünüyor, işin içinden çıkamıyordum. Allah'ım umarım bu süreci benim yönetmem istenmez yakın zamanda. Ben bunu yapamam, kesin kavga çıkartırım. Buna henüz hazır değilim.