aslında dövüş klübü okuyup bir dereceye kadar da olsa romanda yer alan 'öğretileri' uygulamaya sokmaya çalışarak yine başarısızlıklarımızı unutmaya, küçüklüğümüzü meşrulaştırmaya, direnme gücümüzü artırmaya çalışıyoruz. dövüş klübü sadece bir örnek tabii. neden mi burdan örnek verdim? ben de vaktiyle her ergen gibi dövüş klübü okuyup 'aslında hiç birimiz yaşamıyoruz her gün yavaş yavaş ölüyoruz' diye gezdim. başarısız olduğumda nasıl olsa sen eşsiz bir kar tanesi değilsin,sen de bir tak parçasısın dedim kendi kendime. acı çektiğin, ruhen ve bedenen yıprandığın sürece yaşadığını hissedersin dedim. sonra günün birinde neyi farkettim biliyor musunuz binler? aynı takun (sistemin) içinde yer alan ve yine eşsiz bir kar tanesi olmaktan uzak bazı kimseler belki de sistemin kalbine daha yakın oldukları için, belki de şanslı oldukları için belki de benden daha huur çocuğu oldukları için bilemiyorum; sistemle barış içinde ve mesut yaşıyorlardı.ben servise giderken yanımdan geçen porsche u benim yaşımda bir bin kullanıyordu ve bana çamur sıçratıyordu. ikimiz de aynı gibtiğimin okulunda öğrenciydik.ben muhtemelen daha başarılıydım. muhtemelen onu bir kız benim sevgilimin beni sevdiği gibi hiç sevmemişti çünkü ona arabası için yanaşıyorlardı. benim sevgilimi bir yerde benim parasızlığım bitirdi. şimdi benim kalbimin ortasında bir delik var,o muhtemelen hala porsche kullanıyor. çünkü inanılmaz konforlu ve tasarımı bir harika. neyle avutayım kendimi binler? bunlarla mı? hepimiz aynı mezar çukuruna gireceğiz değil mi?yok öyle..her insan, eşsiz bir kar tanesi değildir ve insan bir tak parçasıdır bunu kabul ediyorum tamam,ama çok iyi bildiğim bir şey daha var ki o da hepimiz tek bir defa şu hayata galiyoruz. eşsiz ve tek olan gibtiğimin yaşamıdır. kimileri daha iyi yaşar.iyi yaşayamayanlar ise farkındalıklarını geliştirip öfkelerini biler.