kibrit satan bir huur çocuğu varmış. bundan 20 sene öncesinden falan bahsediyorum. annesi gerçekten huur değilmiş.ama huurymuş bir anlamda. para karşılığı hayallerini satıyormuş bu oğlanın anası. vücudunu da..kadının vücudu bir çeşit makineymiş, para karşılığı onun bunun pisliğini temizleyerek yıpratıyormuş bedenini. kadının oğlu, hani şu kibritçi olan, daha kendini bilmezden evvel öğrenmiş hayal kurmanın bazıları için ölümcül olduğunu, bazı insanların bedenlerinin birer makineden farksız olduğunu; yeterince çalıştıktan sonra bozulup bir köşeye atıldıklarını.. düşük cümlelerimin isterseniz kusuruna bakın amcıklar. kimin umurunda?

delirdim. tırnaklarımı yedim. parmaklarımı yedim. ellerimi yedim.yok olamadım.yok olmak, kayboluvermek hiç olmak bazıları için kolay. benim için değil.ben kaçmaya çalıştım. yatağın altına saklandım. olmadı. kafamı toprağa gömdüm, görüldüm. görünmez olamadım.hep gördüm kendimi. duydum. kaçamadım. kendi içimden çıkamadım. korktuğumun bedenim olmadığını anladım. daha çok korktum. sonsuza kadar beraber olmak istediğim ben değildim. yanlış anlaşıldım. kurtarın beni bu heriften. öyle korkuyorum ki.öyle ürperiyorum ki.aklımı kaybedemedim. düşünebiliyorum. beynimde karıncalar dolaşıyor. karıncalar beynimi kemiriyor ama ben hala hatırlıyorum. karıncalar beslendikçe büyüdü, kocaman oldular. parazitlerim. nereye gitsem yalnız değilim. suçluluğum adım adım takip ediyor. vicdanım kovalıyor bir yandan. kolumdan hatıralarım tutmuş, çekiyor..biz burda çok kalabalığız.bir parti veriyoruz.sen de gelsene?