Neden böyleyiz biz temeli sağlam gibi atılan dostlukları, ortak yaşanmışlıklarla örgüsü çelikten gibi gözüken arkadaşlıkları, niyetinde halis olunarak atılan adımları, kurulan ortaklıkları bir hamlede yıkar, bir çırpıda siler gideriz. Bir ufak anlaşmazlığı, bir damlacık ayrılığı nasıl olur da büyütür, sel yaparız ve buna göz göre göre müsaade ederiz sevdiğine sevdiğini söylemekten kaçınır, sevilirken ise en güzel sözleri bile yetersiz sayarız birilerine, özellikle de bizi sevenlere, sevdiklerimize acı çektirmekten hoşlanırız neden adeta inanmaktan, sevmekten, dostluktan bir bıksalar diye uğraşırız neden bu kadar inatçı, karar aldım uğruna dünyaları bile yıkmakta ısrarlıyızdır? anlatamayız, açıklayamayız bu durumu çevremize, aslından farklı şeyler söyleriz merak edene çok temrin ede ede kendimiz de inanırız söylediğimize bir noktaya, bir şüpheye, bir evhama takılmak yerine neden inanmayız sevdiklerimize, çevremize neden seçmeyiz anlamayı, anlaşmayı, beraber yaşamayı, birlikte imtihanları aşmayı neden dostumuz yok diye şikayet edeceğimize bizi seven gerçek dostları görmeyi tercih etmeyiz.
neden?

edit: ekgib kelime, imla