bir de fakirleri ele alalım.ama dehşetli fakirlerden söz ediyorum, yiyecek ekmek zor bulan, hatta hiç bulamayanlardan.git güzel kardeşim bunların yaşadığı mahallelere. açık konuşmak gerekirse buralar lağımdan daha 'kirlidir'.hani sokakta dilenen çocuk tinerciler vardır, boyunlarını yana eğip 'abi bir ekmek parası be,bozuğun yoksa bari şuradan bir döner al. açım abi be' diyenleri kastediyorum.bu çocukların ayakları çıplak, boyunları incecik, gözleri her ne hikmetse kocamandır. öyle mazlum bir sesle yalvarırken orta sınıfın yüreğinin bam teline dokunu dokunuverirler. bunlar dilenirken o sırada oralardan geçmekte olan az buçuk paralı bir kızın 'ay canım yhaaa çok shekeeer baksana yaa. canım benim gel bakayım buraya.al bir lira(bu sırada başını okşuyor).okula gidiyo musun bakiim?(arkadaşına dönüyor)bak pelinsu bunlara aslında para vermek çözüm değil, okutmak lazım.ama devletimiz çok hedehödö rerörerö.. okumak istiyosun dimiii?(çocuk iştahla kafa sallıyor).ah canım yhaa,al şu bi lirayı da,kendine kalem(zütüne mi sokacak kalemi amk?)alırsın.' dediğini duymanız ve akabinde çakal sürüsü misali veledin klonlarının kızın etrafını sardığını görmeniz işten değildir. üstelik o küçük, zavallı, çaresiz 'şey'in yediği bol miktarda hormonlu ve kanserojen gıdanın da etkisiyle henüz 11-12 yaşındayken gibi kalkmaya başlamış ve akşam olunca öğlen ona para vermiş olan pelinsu ve alarayı düşünüp ölümüne asılıyor olması (gündüz hafızaya attığı para vermek için sırt çantasına eğilme eylemi esnasında görünen meme çatalının da yardımıyla)da ihtimaller arasındadır elbette.o minik tatlı 'şey', belki yüz lira için değil sizi, anasını bile gözünü kırpamadan kıtır kıtır kesecek gözükaralığa muhtemelen henüz beş yaşındayken erişmiştir ve cebinde bir kelebekle geziyordur. pelinsunun verdiği bir liralar sigara ve bilimum sentetik tutkal olarak geri dönüştürülüyordur bu mükemmel işleyen 'fabrika'da.velhasıl, ekmeği olmayanın vicdanı nasıl olsun? diyor ve bu'kısa' yazıyı noktalıyorum.