Sonuçları öğrendikten sonra babam beni artık aradı ve eve çağırdı. Bu sefer küfür etmemişti. Akşam eve gittim, ahali toplanmış. Babam :
+ Oğlum, evladım ne yapmayı düşünüyorsun ?
- Ben iş hayatına atıldım baba, iyi de kazanıyorum. Üniversite vakit kaybı.
+ Oğlum bak 1 yıldır sürtüyorsun, daha akıllanmadın mı ?
- Aksilikler oldu baba, her şey daha iyi olacak. 2000 tl kazanıyorum, az mı ?
+ Az değil, ama çok daha fazla kazanabilirsin. Sevdiğin, yorucu olmayan bir işin olur. Babalık hakkım varsa git üniversiteye..
- Gitmeyeceğim baba.
+ dıbına koduğumunun dölü ne gib yersen ye !
Sonunda yine sövdürtmüştüm kendime. Beni ikna eden şeyse abimin tek bir cümlesi oldu.
- Oğlum salaksın sen. Sendeki bu fırsat bende olsaydı, dakika durmazdım.

gibikçe gelebilir ama bu cümle gururumu okşadı beyler. Evet abimin yapamayacağı bir şey yapacaktım. O kazanamadı üniversiteyi, ben kazandım. Gittim babama :
+ Gideceğim baba, kırmayacağım seni ( Sövebilirsiniz beyler )

Uzun zaman sonra babamın bana sarıldığını hatırlıyorum…