Ağustos ayının sonlarına yaklaşmıştık, ve benim birkaç haftam kalmıştı dönmek için. O gecenin sabahı güne ilkay’ın mesajıyla uyandım. “Günaydın erkeğim”
Bir gün ilkay’ın erkeği olabileceğim hiç aklıma gelmezdi. Ama uyandığım bu yeni günde, dün kadar azgın değildim ve yaşadıklarımızla ilgili içimde burukluk vardı.. Hafiften pişmanlık. “Günaydın kadınım” diye cevap yazdım. Yarım saat sonra aradı, köye gidiyorlarmış. Ahmet amcanın bir yakını evleniyormuş. Fethiye’de de evleri var bir müddet kalacaklarmış. insanın bazı durumlarda gereksiz yaşadığı acılar var. Şiddeti çok fazla olan, ancak dışarıdan sebebine bakınca çok saçma gelen.. Öyle bir acı hissettim. Elimden hiçbir şey gelmemesi acımı daha da arttırıyordu.
Üniversiteye geri dönene kadar günlük mesajlaşıyor, telefonda konuşuyorduk. Tam liseli aşıklara dönmüştük. Babam durumu fark etti, hatta bir iki espri bile yaptı kız mevzusuna.. Tabi nerden bilsin 45 yıllık dostunun kızı olduğunu..