. Bir taraftan "Keşke otogarda ki internet kafeden hiç çıkmasaydım" diğer taraftan da "Aslında iyi insanlar" diyerek kendimi kandırıyordum. aslında evden hiç kaçmamam gerekiyordu. Yemeği yedik ve yatma saati gelmişti. Gülafer sümeyye'ye "Kızım hadi Mustafa'ya kalacağı odayı göster" dedi. Sümeyye bir şey demeden beni tekrardan elimden tutarak çekiştirmeye başladı. Evin içinde koşturuyorduk. Koşma işte amk, ben evin içinde koşmaya alışık değilim. Evin içinde merdivenden falan çıktık ve sonunda bir kapının önüne geldik. Etraf kapkaranlıktı zar zor görebiliyordum. Kız kapıyı açtı ve bana "işte burası" dedi. Kıza bakarak "Teşekkür ederim" dedim ve odaya girdim. Kız ise "Sen rahatına bak" dedi ve kapıyı kapatıp gitti. Birden aklıma para geldi. Elimi cebime attığımda para yerinde duruyordu. Neyse ki parayı yeni elbiselerin cebine koymuştum. Derin bir "Oh" çektim. Odanın içinde büyük bir pencere vardı ve oturulabilecek bir yeri vardı. zütümü oturulacak yere koydum ve manzarayı izlemeye başladım. Bina dışarıdan küçük gözüküyordu ama içerisi kocamandı. Hemde bu lavuklar nasıl bu kadar zengindi. Bir taraftan bunları düşünüyor diğer taraftan da ailem aklıma geliyordu. Acaba babam hala kızgın mıydı bana?