ölü bedenimin içinde mezarın içinde uyandım. cesedimin yanına konulmuş tahtaları hissedebiliyordum. ne oluyor dedim içimden. her yer karanlıktı. birden mezarım genişledi ve mezarımın içine 2 melek girdi. Çok katı duruyorlardı. onlar sorgu sual melekleriydi. Arapça olarak Rabbin kim diye gürledi biri.ama ben arapça bilmememe rağmen anlayabiliyordum. öylesine toktu ki sesi korudan patlayacaktım ama kıpırdayamıyordum bile. tekrar gürledi : Rabbin kim? önce şaşırdım. kendime geldiğimde Allah demek istiyordum ama korkudan diyemiyordum. hayatımın son anlarında tuttuğum takım bile O'ndan daha ön planda tutmuştum. Beşiktaş mı diyecektim.? Bocalıyordum daha ilk sorudan. Okuldaki sınavlara benzemiyordu. Bir de rüya gibi bir alemdeydim. her şey kafamı karıştırıyordu. Yakın dostumun sözleri geldi aklıma. Bir ayet ya da hadisti sanırım. Nasıl yaşarsan öyle ölür, nasıl ölürsen öyle dirilirsin. Aman Allahım. bütün hayatımı kendi ellerimle mahvetmiştim