gözlerimi açtığımda kalabalığın yanındaydım. ana caddenin yanındaki mezarlıkta, mezarımın başında kanlı canlı olmasam da ruhani hassasiyetimle kendi cenazemin defnedilişine şahit oluyordum. mezarın yanı başına konulmuş tabutumun kapağını hiç tanımadığım bir adam açtı. babam kenardan izliyordu. ağabeyimin gözleri donuk, bakışları ruhsuzdu. mezarın başı birden kalabalıklaştı. babamın yakın arkadaşı salih amca çevik bir hareketle atladı mezarın içine. ömer amca ise yanındaki tanıadığım bir adamla bedenimi kucaklayıp salih amcaya verdi. salih amca beni kabire yerleştirdi.