Birkaç gün geçmişti. Yazıın sonu geliyordu. Sonbahar etkileri şehre hakim oluyordu. Yazın mahalleden ayrılanlar bir bir dönüyordu mahalleye. Evimizin arka balkonundan mahalle arasındaki telaşeyi izliyordum. üzerimde birkaç gündür bir halsizlik, yorgunluk vardı. Bahar yorgunluğu diyorlardı sorduklarım
Günün ilerleyen saatlerinde gökyüzü giderek grileşti. Hafif rüzgara ince yağmur taneleri eklendi. Balkondaki konserve tenekelerine çarpan yağmur tanelerinin sesi, ıslanan tıprağın kokusuyla birleşmişti. Gözlerimi kapadım ve o temiz kokuyu çektim ciğerlerime. Tertemizdi ciğerlerim. Sigara içilen yerde bile oturmazdım. Sokaklara inip özgürce dolaşma isteği geldi içimden. Belki açılırım diyerek evden çıktım. Annem alt katta ev sahibine oturmaya gitmişti. Ev sahibinin Pintiliğinden mozaik bile yaptırmadığı beton merdivenden inip dışarı çıktım. Zaman durmuş gibi yağmur tanelerini seçebiliyordu gözüm. Yağmurda gezmek için çıkmıştım dışarı ama yağmurdan kaçar gibi hızlı hızlı yürüyordum. Sokak arasında bulgar göçmeni bir ailenin yıllardır gelmediği evinin önünden geçiyordum. Sırtımın altında bir ağrı hissettim. Sanki biri sırtıma bıçak saplamış gibiydi. Acı öylesine şiddetli ve bir anda girdi ki midem bulandı. Duvarın dibine eğildim ve kusmaya başladım. Komşumuz fatma teyze seslendi. Cevap verecek mecalim yoktu. Kusma hissi geçmişti ama sancı hala devam ediyordu. Olduğum yerde doğruldum. Etrafı flu şekilde görüyordum. Yağmur şiddetlenmişti. Saçlarımdan süzülen sular kirpiklerimden aşağı süzülüyordu. Nefes alıp verdikçe burnumdan yağmur havasıyla beraber su giriyordu. Fatma teyze tekrar seslendi. Başımı çevirdim ve panikle bana bakıyordu. Gözlerim karardı ve kendimi hiçliğe bıraktım. Artık hiçbir yerim ağrımıyordu