akşamın dokuzuydu, etrafta kimsecikler yoktu. ellerim ceplerimde- ki ceplerim bomboş dolaşıyordum mahalle arasında. yaşadığım mahalle küçüktü. komşuluklar iyiydi o zamanlar. şimdiki gibi kimsenin kimseden bihaber yaşadığı bir zaman değildi. canım çekirdek yemek istedi. ama cebimde onu bile alacak para yoktu. cebi delik atarlı bi ergendim işte. maddi durumumuzun pek iyi olduğu söylenemezdi ama çekirdek alamayacak kadar da kötü değildi. dedim ya ergendim. gurur yapıyordum. Babamdan para istemeyi utanç verici buluyordum.