Aynen be panpa bizi stres eden şeylerin aslında ne kadar saçma olduğunu olgunlaşma sürecinde fark ediyorsun fakat bu farkındalığa yeni problemlerinle karşılaştırarak varıyorsun halbuki problemlerin zihnimizde edindiği yer hiç değişmemiş hala aynılar.bi düşünsene 6 yaşındaki oyuncak araba için kendi çabasında didinen çocuk ile 40 yaşında arabasının modelini değiştiren babanın stresini sence bi fark var mı ? dediğim gibi bizi sıkan problemler ömrümüz boyunca boğazımızdan ellerini çekmiyor kafamızdan atamıyoruz sanki. farkedersen gta oynarken yapamadıklarımızı yaparız ne bileyim araba çalarız uçak süreriz orayı burayı tararız ya da modifiye yaparız biraz üç bir örnek oldu farkındayım ama o bize 2.bir hayat gibi gelir bu hayatta yapamadıklarımızı gerçekleştirir ve üstüne üstlük bunu bi gayemiz olmadan yaparız konu işte tam kafada bitiyor kendimizi parcaladigimiz saçma sapan dünyevi "problemlerde".