Uzun zamandır aklımı yoklayan bir düşünceydi. Özgür iradelerle sanal bir hayat yaşıyormuş hissi uyanıyordu birden bire içinde bulunduğum anı sorgularken. Bir nesneye bakarken ya da bir sesi dinlerken zihnimde oluşturduğu algı mutlak gerçek değil sanki, bunu hissediyorum ama kelimelere dökmek mümkün değil.
Daha önce duyduğum ama sorgulamadığım bir söz vardı. "insanlar uykudadırlar, ölünce uyanırlar.' Ölümün de evrendeki boyutlarla bağlantısı olduğunu düşünüyorum. Belki de aradığım mutlak gerçeklik için bir geçiş formudur. Evren ve içinde yaşadığımız kısıtlı kulübe sürekli değişkenlik içerisindeyken yasaların sabit kalması kesinlikle şüphe uyandırmaya değer. Tezler oldukça ufuk açıcı ve mantığıma yatıyor. ilgiyle bekliyorum.