champix

16. günde bırakacağımı söylemişti doktor ama bırakamadım. ilacı kullanırken anladım ki ben nikotinden çok elimin ve dudaklarımın köpeği olmuşum.
neşeliyken çok neşeli, depresifken çok depresif bir ruh haline bürünmeye başladım. sinir konusuna değinmek bile istemiyorum. kimse bana “ayağın yandı, çek” diyemeyecek raddeye gelmiştim. aşırı uyuşukluk, bitkinlik ve dayak yemişsin gibi bir yorgunluk vermesi de cabası.
madem sigarayı bırakamıyorum boşuna neden pgibolojimle oynayayım ki bu ilaç yüzünden deyip bıraktım ilacı.
zaten günlük iki paketten bir buçuk günde bir pakete düşürmüştüm. eh dedim sokarım bu ilaca, gittim nikotin bandı aldım.
nikotin bandı da bana pgibolojik gibi geldi, kolumdayken yine istiyordum çünkü. yalandan birkaç gün kendimi sıktım içmemek için..
sonra işten kaytarayım diye hastaneye rapor almak için gittim. hem astım kontrolü yaparız hem de rapor alırım dedim. anasını satayım durup dururken başımıza hastalık aldık. doktor (bkz: kronik bronşit) + (bkz: astım) 3. evre deyince zütüm tutuştu tabii..

iki gün oldu, ilaca tekrar başladım. normalde temmuz sonunda kontrole gitmem gerekiyordu ama bu herhalde 2 hafta daha uzayacak. midemin içine etti, boğazım da çok tuhaf oluyor.

ağlamak istiyorum sürekli aynı zamanda..

ama rüyalar çok eğlenceli oluyor hahahah