-
101.
+6Ameliyat tarihi geldiğinde apar topar hazırlanmam isteniliyor, daha sonrasında karakol komutanı beni odasına çağırıyor.Tümünü Göster
Bugün beni ameliyata zütüreceklerini, refakatçı olmaları için derhal ailemin veyahut bir yakınımın Bingöl'e gelmesi
gerektiğini söylüyor. Fakat Bingöl-istanbul arası çok fazla mesafe olduğundan ve ailemin de o dönem bir takım işleri dolayısı ile refakatçı olmalarını isteyecek
pozisyonda olmadığımdan bu mümkün olmuyor. Bundan mütevellit komutana durumu izah ettiğimde yine bana kızdı. Neden ailenin gelemeyeceğini başında söylemiyorsun,ona göre bir şey düşünürdük diye.
Akabinde alt devrelerden bir çocuğu refakatçı olmaları için benim yanıma veriyor ve ameliyat olmak üzre Bingöl Devlet Hastanesi'ne gönderiliyorum.
Ayrıca şunu da bilmelisiniz ki tüm bunlar yaşanırken, benim hatunun nerede olduğu,ne tak yediği bilinmiyor. Tülay beni sürekli arayıp bana hatun hakkında bir takım
anekdotlar verse de,işte aslında seni şöyle seviyor, böyle seviyor ama geçmişteki sorunları hala kafasından atabilmiş değil gibi şeyler.Bu yüzden arayamadığını, sabretmem gerektiğini söylüyor.
Geçmişteki sorunlar dediğimkısma gelecek olursak da,hiç gelmesek daha iyi.O kadar geniş alıp hikayenin seyrini bozmanın lüzumu yok.
Fakat şunu söyleyebilirim, askerde yapayalnız bıraktıracak
cinsten konular yoktu ortada.
Velhasıl kelam genel anestezi ile uyutulup kasık fıtığı ameliyatım gerçekleşiyor. Ameliyat olduktan yaklaşık 6 saat sonra uyanıyorum. Uyandığımda hatundan bir çağrı
geldiğini gördüm.Çağrıyı cevapsız bıraktığım için bir de mesaj atmış,
"fasist arıyorum ulaşamıyorum,bu ne sorumsuzluk? Merak ettim!" yazıyor. Güler misin ağlar mısın dıbına koyayım? Fakat genel anestezinin etkisi hala az buçuk devam ettiğinden
arayıp konuşacak pozisyonda olmadığım için sadece mesaj ile karşılık vermek istiyorum.Ama mesaj atacak halim bile yok dıbına koyayım. Refakatçı olan çömezime seslenip
telefonu verip yazmak istediğim mesajı söyleyip mesaj attırdım.Ölüm döşeğinde bile mesajı yanıtsız bırakmıyorum dıbına koyayım ahaha.. Mesajda da şuan pek iyi olmadığımı
konuşacak duruma geldiğimde ilk onu aramak istediğimi yazdırdım.
Geceyi hastanede geçirdikten sonra, öğlen saat 12-1 civarı doktor odama geliyor, ameliyat olan bölgeyi kontrol edip bugün taburcu olmam gerektiğini söylüyor.
Ama herifler beni nasıl kesmişlerse artık, yatağımdan bile o kadar zor kalkıyorum ki anlatamam size. Tuvalete gitmek falan hele, kabir azabı gibi geliyordu.
Ben doktora birgün daha kalmam lazım desem de taburcu ediyorlar ve ailemi arayıp erkenden taburcu ettiklerini ve uçak bileti almalarını istiyorum.Şimdi normalde
hava değişimine giderken devlet de size uçak bileti kesebiliyor. Fakat bunun bir süresi var.Öyle ha diyince devlet bileti elinize vermiyor.1 hafta süre içerisinde
devletin bana bilet kesebileceği söylendiği için ve bu 1 hafta süresince benim hava değişimi hakkımdan gittiği için bunu kabul etmeyip, kendi imkanlarımla, yani ailemin
almasını istiyorum. Fakat talihsizlik şu ki taburcu olduğum gün için Bingöl-istanbul arası uçuşa bilet bulunmadığı gerçeğiyle karşılaşıyoruz. Haliyle Bingöl'de bir
gece daha geçirmem gerekiyor. Dolayısıyla karakol komutanını arayıp durumu izah ettim. Komutanım bilet bulamadık,bu gece burada kalmam lazım fakat hastanede de kalamıyorum.
taburcu edildim, çıkış belgelerim verildi diyorum. Beni bu gece için karakola alıp alamayacaklarını soruyorum. Tabi ki herşeyi yokuşa süren karakol komutanı o işi de
yokuşa sürüp, benim karakola gidip gelmemin zor olacağını,o yüzden merkez ilçe jandarma komutanlığına taksi ile kendime imkanlarımla gitmem gerektiğini, konuyu anlatıp
bir gece orada kalmam gerektiğini söylüyor.Ben de el mahkum kabul edip hastane önünden bir taksi çevirip merkez ilçe jandarma komutanlığına gidiyorum.Bu arada ailem
ertesi gün için saat sabah 8.20'de kalkacak olan uçağa bilet aldığının haberini veriyor. Ulan bir rahatladım ki sormayın beyler.30 gün az değildi.iyi bir kafa
izni yapmak için gayet yeterli bir süreydi. içim içime yine sığmıyordu. istanbul'a geri dönüyordum.
başlık yok! burası bom boş!