Çok zor günler gelir geçer, ama yerini zor günlere bırakır. Rakı bardaklarının yerini buz gibi Arjantin bardakları alır. Karaciğer yorulur ama idmanlıdır, kolay kolay pes etmez, yarısı artık ölü bir bedene ait olsa bile… “Biliyor musun?” dedim “Benim dört tane karaciğerim var; ikisini ben karartım birini de ortadan ikiye böldürdüm.” Mert neyden bahsettiğimi gayet iyi anlasa da dediklerimi duymazdan gelip beni kalabalığın içine sürükledi ve bir valin önünde durduk. “gibtir et onu bunu da biraları içtikten sonra piste çıkalım fazla melankoli kafa gibiyor biraz eğlenmek iyi gelir.” Söylediklerinde ciddi miydi anlamadım ama elimdeki birayı havayla doldurup tuvalete gittiğime dair bir işaret yaptım. Döndüğümdeyse elimde iki bira daha vardı. “Ben ne diyorum sen ne yapıyorsun” dedi sıkılmış bir tavırla. Nefes almadan elimdeki birayı tüketirken diğer elimle birayı ona doğru uzatıyordum ki elim hafifledi ve ardından boş şişeler varilin üzerinde bir daha doldurulana kadar uyumak üzere uykuya geçti. Elimle dans pistini işaret ederek “Hadi” dedim.