Ne içeri girip bakicak cesaretim var nede evden kaçıcak.bu iğrenç sesi duymamak için kulaklarımı tikadim odanın ortasında etrafımda dönüyorum arkamida görebilmek için. sustu şimdi derin sessizlik başladı gene. evden kaçmak için anahtarımı cebime koyup dış kapıyı açtığımda merdiven ler yoktu. önümde boş duvar var asansör yok komşunun kapısı yok. sadece bir duvar var gidilecek biyer yok. hayretle önümde duran duvara bakarken içinde bişeylerin kimildadigini fark ettim. duvarın içinden bişeyler çıkmaya çalışıyor. Önce iki parmak çıktı ve yavaşça bir kol daha çıkıyor derken kalbim durmadan önce kapıyı kapatip kilitledim. anahtar deliğinden baktım. herşey normal görünüyor karşımda asansöru görüyordum. Buda geçti şimdilik heralde diyip tekrar açtığımda kafası ve ayakları duvardan çıkmış vücudu hala ıcerde olan uzun saçları yüzünün yarısını kapatmış koca gözlü ağzından kan damlayan insana benzemeyen çirkin yaratıgi görünce yere düştüğümü hatırlıyorum sadece. Ahmetin tokatlamasiyla gözlerimı actim