iskelede oturmuş ayın denizi parlattığı çizgiyi izlerken, alkol de kanıma karıştıkça sökülen yorgunluğumu, ayaklarımdan serin ve tuzlu sulara doğru akıtıyor, tıpkı iltihaplı bir yaradan irini akıtır gibi rahatlıyor ve gevşiyorum. O kadar gevşiyorum ki vahşi bir deniz canlısı ayak bileklerimden tutup beni denize çekse karşılık veremem. Ve anlatıyorum.. Belki çok hızlı içiyoruz belki de çok yavaş anlatıyorum emin değilim ama gerçek şu ki; şişeler bitiyor yaşananlar bitmiyor, ateş izmarite kavuşuyor ve ben hala ona kavuşamıyorum..