Bir iki gün üst üste odasında aynı şekilde görünce içim biraz burkuldu. alışkın olduğu ortamdan çocuğu alıp hiç bilmediği biyere getirdik. burda oyun arkadasi bile yok yalnızlık ona iyi gelmedi.ni konuşmamızda bunu Osman abiye söyledim. çocuk pgiboloğun anı zütürsem acaba odadan çıkmıyor zeynep ve ali diye arkadaş yapmış kafasından nezaman çağırsam onlarla oynuyorum diyor. sofraya bile gelip beraber oturuyorlarmis. geçen gün yanına oturuyordum baba ordan kalk ali oturuçak diyor.ali kim dedim arkadaş diyor başka bişey demiyor.
Osman abi belki on yıldır bu ilçede o yüzden herkesi tanıyor.ali ve Zeynep isimlerini duyunca adamin yüzunun şekli değişti. Noldu abi çocuğun durumunu sende ciddi olarak görüyorsun heralde dedim.yok o değil falan lafı geveleyince ısrarım üstüne ben o çocukları tanıyorum ama burasi konuşmak için müsait değil. çıkışta kahveye uğrayalim sana anlatırım dedi.
Çocukları tanıyorum da ne demek şimdi aklımdan elli tane şey geçmeye başladı. merakla mesai bitiminı bekledim. sonunda kahvede yiz ama yalnız kalamiyoruzki banka müdürüyle herkese kredi verdiren beni gören masaya gelip çay kahve ismarliyor. sonra kendi aralarında oyuna orurdularda yalnız kalabikdik.bu tam başladı anlatmaya muhtar gelince susuyordu aman abi devam et yoksa eve gidemiycez geleni boşver sen dedim.