dıbına kodumun o akdeniz yurdunda bu sene ben de kaldım ölüm gibi. odadakiler ayrı köylü gecenin 4ünde dışarıdan geliyorlar bağıra bağıra konuşuyorlar dolap kilidi açıyorlar çatır çutur. uyumaya çalışıyorum pes açıp pes oynuyorlar laptoptan. huur oğullarını öldürecektim bir gün. neyse ki bu sene eve çıkıyorum.