Dışarı çıkmadım. Bakkala ekmek almaya falan gidiyorum anca. Ailem beni dışarı göndermezdi, dolayısıyla mahallede arkadaşım yok. Okulum evime biraz uzak ama arkadaşım dediğim adamların beni çağırmasına engek bir mesafe yok. Üni sınavına çalışıyorum bazen. Netlerim yüksek eşit ağırlıktan gireceğim. Bubu niye anlattım bilmiyorum ana iuna vurgu yapmak için, yalnızlık çok taktan bir şey. Platonik aşkımın acısını çekiyorum kızın yüzünü göremediğim her gün daha da değişiyorum. Pgibolojim dalgalanmaya başladı, hastalık boyutuna yaklaştım sanırım. Dün gece bilgisayarımın klavyesini kırmışım hatırlamıyorum kardeşim söyledi. Otururken öyle vurmuşum birkaç defa dağılmış klavye. Geceleri inanılmaz garip rüyalar görüyorum bu sabah kalktığımda dilimi hareket ettiremedim uyuşmuştu sanki felçli gibiydim. Sanırım ölüme giden yol beklediğimden çok daha farklıymış benim için. intiharı hiç düşünmedim ama düşünmeye itecek etmenler her gün daha çoğalıyor.