Afallamam geçince sağa sola bakındım. Yatağımdaydım. oysaki banyo önünde başımın döndüğünü ve yere düştüğümü hatırlıyorum. nezaman dir burdayım diye genç canana sordum.bir iki saattir uyuyorsun dedi. bayilmadinmi sen beni yerden kaldırmadinmi diyorum. yooo biraz kestiricem diye gelip yattın ya diyor. hastamisin iyi görünmüyor sun dedi ama ben cvp vermeden bütün odaları dolaştım. Bu ev ilk tasindigimız günkü haliyle. bugün günlerden ne ben ne iş yapıyor um diye sordukca hanımda tırsmaya başladı.
Perşembe öğleden sonra saat dörde geliyor dedi. E benim bi işim varmi peki dedim ama busefer öbür tarafla ilgili herşeyi hatırlıyorum. sanki diğer odada da ikinci canan ve on yaşındaki oğlum oturuyor. günler farklı tarihler farklı. aynı anda hem orda hem burda olunur mu bunların hangisi gerçek kafayı yememek elde değil.
Benden korkarak mutfağa gitti ocaktaki çorbayı heyacanindan yere döktü ve sinirinden ağlamaya başladı. Bebeği inceliyorum bu gercekmi diye bildiğin insan yavrusu evet gerçek.
Kendimi odaya kapattım ceplerimı telefonumu karıştırdım o dünyadan bir kalıntı bulabilmek için ama hiç bir iz yok. yanına gidip ben ne iş yapıyorum soyle diye bağırmaya başladım. Dalgamı geçiyorsun sen müdür degilmisin yoksa benimi kandırıyorsun diye oda bana bağırıyor. sesimize çocuk ağlamaya başlayınca çıktım mutfaktan. telefondan tanıdık birilerini ariycam. şoför Ahmeti aradım abi iyi değilim diye öğlen eve gittin ya nasıl oldun diyor. doktor evet doktoru aramalı yim ama onun numarasi rehberde yok. oysaki defalarca bu taraftayken konuşmuştuk. ilaçları içmem Lazim yoklar. soruyorum sen ilaç kullanmiyorsunki diyor.
Markete gidip hem yürüycem hemde sigara alicam kaçtım evden.