konuştuğum herkes kendi acınası yada masalsı hikayesini bağırmak istiyor ve bi süre sonra anlattıkları köpek havlamasından farksız geliyor kulaklarıma..

(bana ait olmayan bi cümle ancak bu kadar bana ait olabilirdi)

aforizmalardan sıkıldım ve bu benim çelişkim. aklımın odalarında kayboluyorum giderek. etrafımdaki mutsuzlukların arasındayken, kendimin en içinde olmaktan mutluyum. bu bi teselli değil huzur ve huzur en iyi tesellim.

kafamda kırkbin cümle ve kırkbinininde kuyruğu birbirine değmiyor )