Maslow'un humanistik kuramı ile davranışçı kuram kıyasıya çatışır. Maslow'a göre insan biricik ve tektir, bu piramidin en tepesinde olan kendini gerçekleştirme ve saygın bir birey olma vardır, ideal insan budur. Davranışçı kuram ise insan ve hayvanı birbirine çok benzetir. Nasıl ki hayvanı ödülsüz çalıştıramayacağınız gibi insan da takdir edilmek ve ödüllendirdirilmek ister der. Biraz daha formüle gideyim. Maslow şöyle izah eder: ihtiyaç> dürtü > güdü >doyum> tekrar ihtiyaç...
Kişi burada motive kaynağını iki şekilde alır. içsel gudulenme: kişi kendi kendini motive eder. Dışsal gudulenme: bir nevi pohpohlanma. ihtiyaçlar da birincil ve ikincil olmak üzere ikiye ayrılıyor. ikincil ihtiyaçlar biraz daha insancıl. Fakat şunu da belirteyim. Her ne kadar davranışçı kuram insanı hayvan gibi görse de malesef insanın da hayvansı bir tarafı var bana göre. Ödül verirsen hakikaten eylemde bulunuyor. Bu bağlamda sureç odaklı düşünürsek maslow, sonuç odaklı dusunursek pavlov.