Yanına geldim ve her zamanki gibi boynuma sarıldı. Ve her zamanki mekana doğru yürümeye başladık. (Mekan da uzun bi yürüyüş parkı kenarlarda banklar çardaklar ağaçlar çimenler falan var anlayacağınız gibi)
Büfeden bi şeyler almak için yürüyordum ki kolumdan çekti beni.
Buse: Bi şey almayalım boşver bugünlük böyle olsun.
Anlamadığım şekilde bi farklılık vardı ama itiraz etmedim.
Ben: Öyle olsun bakalım.

Yürümeye devam ettik. Parkı betimleyeyim dostlarım. Yokuş aşağı inen bi yoldan girişi var. içeride karmaşık uzun bi yol var her yere giden. içeri girip dümdüz giderseniz solda yapay nehir tarzı gibko bi şey var. 5-10 dk yürüdükten sonra sol tarafa doğru köprülerle geçilen piknik alanları vardı yanlış hatırlamıyorsam. Hepsi ayrıydı köprüyü geçiyosunuz boş bi çimenlik bi çardak etrafı yapay su işte. Hayal etmeye çalışın az amk. Ve sol tarafta da dağımsı bi şey vardı üzerinden de yapay şelale akıyor. Park sabahları baya kalabalık oluyordu herkes kahvaltı için geliyodu ama akşamları üst gösteri alanı dışında her yer tenha oluyodu ve baya büyük olduğundan aydınlatması zayıftı. Özellikle aşağı taraf tamamen karanlıktı.