popülasyonlarda lider olması doğal ve beklenir bir sonuç. adalet, savunma, ve ekonomi gibi ana başlıkların idaresi ve yönetimi her zaman gerekmiştir. her zamandan kastım belki evrim öncesinde bile (tıpkı serengeti düzlüklerindeki antilop sürüsü liderleri gibi). sürü liderleri topluluklar için yaşam avantajı oluşturmuşlardır. topluluklar da bunun karşılığı olarak lider için çalışırlar. devlet dediğimiz olgu teşkilatlanmış bir "lider" figürüdür. insanlığı bireyle toplum arası bir skalaya yerleştirecek olursak eğer, insanoğlu kalabalık hale geldikçe daha duygusal ve akılsız davranır. şahıslar tek başlarına daha rasyonellerdir. bu durumda "toplum" gibi akıl bakımından idareye muhtaç bir yapı için devlet bir ihtiyaçtır.
demem o ki kardeş, halklar yönlendirilmek zorunda olan bir çocuk gibidir. bazen seversin, bazen kızarsın, bazen onun adına karar alırsın.
peki bu durum ne vakit sıkıntı teşkil eder? eğer ki devlet kurumu liyakat ehline verilmezse; o devlet halkın babası değil eli kırbaçlı efendisi haline gelirse veya tam tersi vizyonsuz, beceriksiz pısırık bir abi olursa sıkıntı büyük.