içerisi de dışarısı gibi aşırı kalabalıktı, aşçılar ve garsonlar zar zor yetiştiriyordu siparişleri. bende yük olmamak adına tost söyledim çok bekletmiyim diye. aldım tostu arabaya doğru geçtim, bu arada gürcü otobüsü gitmişti. muhtemelen yolcu alıp geri dönecekti, çünkü bomboştu. bu arada bu düşünceler 3-5 saniyelik düşündüğüm şeyler, çok önemsiz detaylar gibi görünebilir ama ilerde başıma iş açıcak ayrıntıların başında geliyor. neyse ben tostu yedim ama uykum hiç yok, havada hazır güzelleşti diyip yola tekrardan koyulmaya karar verdim, bizimkileride arayıp bilgilendirdim. "oğlum yapma etme dinlen" dedi annem ama dinleyen kim.. bastım gidiyorum. yollar görece sakin yine, ama bir yandan da çeşitli istikametler aşırı kalabalıktı. birkaç dakikaya kalmadı ben yola çıkalı, yağmur yine başladı eskisi gibi.. bende cenabetlik bende dedim yola devam ettim, yarım saat boyunca yağdı, kesilir diye beklerken daha da arttı, bende yolu epey şaapmıştım ama dedim ya o extreme yolu kullanmak istediğim için epey uzattım yolu. oraya doğru giderken bir tane adam gördüm, can havliyle arabaya doğru zıplayarak el kol hareketi yapıyordu dur dercesine.. olm normalde gibsen durmam, basar geçerim ama dedim ya merhametli insanız, o günde aşırı kötü ki herif zaten sırılsıklam olmuş, zatürreden gidecek.. o saatte otoyolda neden dışarda vs. o an hiç aklımda değil böyle sorular, bende "durcan mı lan onur" dedim kendime.. ve maalesef durmuş bulundum.