Önceden intihar eden insanlara küfür ederdim hayat güzel elbet tutunacak birşeyler vardır elbet derdim ama oyle bir zaman geliyor ki tutunacak şeylerin anlamı olmuyormuş... Ailem yaşıyor çokşukur bir sorun yok. Aile içinde ters giden şeyler var ama olur öyle ama bana huzur vermiyor artık ne aile nede başka biri... Dünyada birtek ben bu pgibolojideyim gibi... Her anlamda yetersiz hissediyorum kendimi. Yaşım 24 okulu bitiremeyince polislik askerlik deniyorum ama o meslekleri yaparken mutlu olacak mıyım bilmiyorum... Ama boş boş durmaktan iyidir, asgari ucrete çalışmaktan da iyidir... Ama biliyorum ki mutlu olamıcam. Bu zamanda mutlu olmak için babadan zengin olmak gerek ya da dededen kalan ummadık bir arsanın seni zengin etmesi gerek, bu işler böyle beyler. Normal şartlarda çalışan bir adam züt zoruyla ev alır düğün yapar ve iş hayatında birsürü kişi sırtına biner... Şuan böyle bir boşluktayım işte. Dışarı çıkıp dolaşıyorum bir tak olmuyor kafam hep bozuk... içimde öyle bir acı var ki anlatamam...