Ben ne söylemiştim ki neler anlaşılmıştı,
Sen neler anlatmıştın ki ortalık karışmıştı.
Kafamızda saçma sapan sorular dönerken,
Birimiz her şeyin yalan olduğunun farkına varmıştı .

Bir kış sabahıydı, kar yavaş yavaş inerken yeryüzüne,
O beş on dakika beklettiği kahvesini yudumlamıştı.
Gülümseyen gözlerimizin ışığı vurmuştu yüzümüze,
Ve o belirsiz bir nedenden acısını benden saklamıştı.

Ayrı kalmıştık bir kaç karşılaşma,
Ve bir kaç havadan muhabbet ardından.
Geçip gitmiştik elvedalarımızı
Sakladıktan sonra kalbimize.
Ayırmıştı bizi hava süzülen yapraklar.

Sevmek ve sevilmek istemişti bayramda kapılarımızı çalan çocuklar.
Bir avuç dolusu şeker uğruna vermişlerdi bize en içten gülümsemelerini.
Kim bilirdi onların yıllar yıllar sonra bizim geçmişimiz olabileceklerini?
Kim bilirdi dokunmanın, koklamanın mesafelerden daha önemli olacağını?
Şimdi gözleri yaşlı rüyalar yaşlı yastıklara gömmüş kafalarını
Görüyorlar en alakasız yarınlarını
Ve sırtını dönmüş dünya
homurdanıyor yatağında
Lütfen hatırla beni,
Geceleri kafanı yastığa koyduğunda