Sular altında şimdi dünya ışığın girebildiği kadar
Bir nefeslik mesafede şimdi görüldüğü gibi düşler
Anlatırdı hayallerinin sadece düşünebildiği kadar
Gerçekten arınmış ve ölüme yaklaştığın kadar
Sana yakın ve sevecen gelen insancıklar

Ben rüyalarımı gittiğim her yerde gördüğüm her yüzde aramıştım
Ama hayallerde kırılırdı, soğuk bir rüzgar esip dünyayı esir aldığında
Kalplerde kırılırdı çünkü arananlar ulaşılmaz bir sonbahar akşamında
Sabahlara kadar beklemişlerdi ve ben onlara vermiştim tek kelimelik elvedayı.
Anlatılırdı kalp yarası başka bir şeye benzemez derlerdi ama artık kalmadı
Yaralanacak, unutulacak bir şeyler hissedebilecek bir kalp iki kafes arasında.

Sevemez oldu gözlerim bir iskelet arkasından
Acımasız oldu gerçeklerle yıkanan düşüncelerim
Ama ancak güvensiz vebalı hayatlardan
Sakınmalı insan o sevecen gülümsemelerini.
Sonra ne derler aramaz, sormaz bir toprak,
Ekin ister verimsizliğine aldırmadan.
işte size ikame-i insan
Kiminin binlerce seçeneği olur
Kimisinin tek bir seçeneği olmaz.

Sonuçta her insan reddeder onları bekleyenleri bir gün