...

Ebubekir, en gamsız olanlarıymış. onun ne Hurşid gibi zekası varmış, ne de diğerleri gibi cengaverliği. babası ölünce avrupaya kaçmayı planlıyormuş. hatta babasının ölümünü beklemeden, eline geçen ilk fırsatta kaçacakmış. sürekli babasına, italyada eğitim almak istediğini söylüyormuş. babası onda pek gelecek görmediği için oğlunu kırmadan reddediyormuş, "zaten ben ölünce seni hacamat edecekler. okumakla falan uğraşma, hayatın tadını çıkar" diye geçiriyormuş içinden. tabi oğluna söylememiş bunları. Ebubekir, kardeşlerini pek sevmezmiş ama diğerleri gibi değilmiş. onları öldürmeyi aklından geçirmezmiş. padişahlık, devlet falan umurunda değilmiş. onların kendisine acımayacaklarını biliyormuş. yine de kardeşlerine kin duymuyormuş. hepsine karşı kayıtsızmış. hatta dünyadaki her şeye karşı kayıtsızmış, tek bir şey hariç: kızlar. bütün gün kız peşinde koşuyormuş. saraydaki şehzadelerin, köle hizmetçi kızlarla takılmaları, artık bir gelenek gibiymiş ama çoğu şehzade, tek bir kızla yetinirmiş. Ebubekir, öyle değilmiş. saraydaki bütün hizmetçi kızları elden geçirmiş. sadece kardeşlerinin takıldığını bildiği kızlara yanaşmıyormuş. Ebubekir'in sürekli kız peşinde koştuğunu bilen kardeşleri, ona "Deyyus Bekir" diye lakap bile takmışlar.

...