...

ben, "Melis ne zaman düşecek bu yollara?" diye soruyordum kendi kendime ama o, hiçbir zaman çizgisini bozmadı. okuldan sevgilileri oluyordu ama sadece; eli yüzü düzgün, aynı zamanda gerçekten okumaya gelmiş tiplerle takılıyordu. ilişkileri aylar sürüyordu ama onla takılan oğlan bozuluyordu. herkes Melis'i yabani biri gibi görüyordu ama güzel olmasından ve Avrupai tarzdaki yaşantısından dolayı; aslında kız, erkek demeden herkes ona hayrandı. kızlar, deli gibi kıskanıyordu onu. erkekler desen; Melis, en ufak ışık yakacak olsa dünyayı satarlardı. zaten bu yüzden, onun hakkında sürekli dedikodu yapıyorlardı. Melis'in sevgilisi olan efendi oğlanlar, zamanla bütün kızlardan ilgi görmeye başlıyordu, sonra sapıtıyordu.

arkadaş grubumuzdaki ben hariç her erkek, Melis'te şansını denedi. zaten hepsi karakter olarak yırtık tiplerdi. ancak son sınıfa geldiğimizde Melis'i kendi haline bıraktık. ben zaten uğraşmıyordum ama engel de olmuyordum. eğleniyordu arkadaşlarım. sürekli Melis'le ilgilendikleri yoktu, grubumuzda olmayan herkes eğlence kaynağıydı. Melis de yüzlerce eğlence kaynağından sadece biriydi. her şey sözdeydi, kimseyle birebir dalaşmamız da yoktu. espri ve dedikodu üzerineydi takılmamız. eh işte, son sınıfta derslerin de züte gireceğinin anlaşılmasıyla ciddi bir ortamda bulduk kendimizi. diğerlerinin aksine benim derslerim son derece iyiydi. çünkü başka şansım yoktu. yaşımdan dolayı okulu uzatmamam gerektiğinden, ilk günden beri desleri sıkı tutmuştum. bir de ekonomik durumum yine kötüleşmişti. bir an önce okuldan kurtulmak istiyordum. arkadaşlarımın durumları fena değildi. durumumu bildikleri için bana destek oluyorlardı ama pek hoşnut değildim. bir an önce okulu bitirip hepsine borçlarımı ödemeyi planlıyordum.

...