rum. Bir gün anlam veremediğim bir yere girdim. Anaokuluna başlamıştım, hayal meyal hatırlıyorum. Ayı gibi bir çocukla her gün kavga esiyordum onun haricinde kimseyle kavga etmedik. Hepsiyle aram iyiydi. Kendi oturduğum mahallede okumadım bir üst mahallede okudum. 1. Sınıfa da oraya gidecektim. Ilk haftayı zerre hatırlamıyorum, param parça anılar kantinden hamburger alıyordum ve tenefüste yiyip hemen sınıfa giriyordum. Servise yazdırmıştı ailem beni bundan sonra başlayacaktı beni ben yapa anılar. Yalnız başıma kimseyi tanımadığım bir mahalle de okuyordum. 1. Sınıfta bir çocukla tanıştım hâla daha görüşürüz onunla meğerse genetiğimize kodlanmıştı o çocukla tanışmamız. Dedelerimiz 1980 lerde tanışmış arkadaşlarmış. Herneyse sınıfta ağlayan kızlar ağlayan çocuklar. Ben bu çocukla ismi Ahmet olsun. Ahmetle takılmıştım ama çok darlıyordu beni sürekli pesimde dolaşıyordu arkadaşım arkadaşım diyordu. (Isimleri beni tanımasınlar diye degistiriyorum). En sonunda buna artık pesimde dolanma dedim ve başkasının yanına gittim. Tanıştım çocuklarla sınıf 38 kişiydi epi topu 3-4 kişiyle tanışmıştım. Birisine anlam veremediğim şekilde hep tekme atıyordum çocuğu tanımıyordum bile. Dinsizin hakkından imansız gelir derler ya o imansiz bendim işte çocuğun bela birisi olduğu sonradan ortaya çıkmıştı. Diger çocuklar iyiydi ama hep benim tekmeledigim çocuktan dayak yiyorlardı. Ulan diyordum bundan nasıl dayak yiyorsunuz gidip duvardan duvara çarpıyordum çocuğu. Bir nevi onun ezdiği çocukları koruyordum bundan. Sonra yanıma geldi dedi ki "bana niye böyle davranıyorsun, ben sana hiçbirşey yapmıyorum " haklıydı bana zararı yoktu tanıştım çocukla sıra arkadaşı oldum onunla. Sonra bizim suzmeleri de tanıştırıp kaynaştırdım