Hep bir koşuşturma içinde olmaktan, sürekli hedef kovalamaktan yorgun düşmüş durumdayım. Bazen ya hallederiz kafasında ,bazen de bu işin de sonunu getiremedik kafasında oluyorum.Çok çok 70-80 sene yaşayıp öleceğimiz şu hayatta kazanacağım 3-5 kuruş için çabalamak anlamsız gelmeye başladı.Üni bittiği zaman askerlik , kpss vs ne zaman rahat nefes alacağımı bilemez hale geldim.Bir yandan yaşadığım dönemin saçma sapan nesli de insanı çileden çıkarıyor, lüzumsuz kişilerle muhatap olmak zorunda kalıyorum.45-60 yaşımda mutlu olabileceksem bu neye yarar? Gençliğimi dertlerle cebelleşip, yaşayamadıktan sonra nafile. Evliliği de düşünmez hale geldim. Aşk meşk işleri de artık zorlaştı. Hayat anlamsız gelmeye başladı...