böyle bir şeyi neden yazdım sence? herhangi bir arkadaşım, ya da konuşmaktan zevk aldığım biri olsa sence (senin nazarında) bu kadar düşer miydim? arkadaşım yahut dostum diyebileceğim hiç kimse yok hayatımda, "hadi lan, hiç mi?" dersen de evet hiç.. belki ben böyle biriyim, belki de insanların o aptallıklarını ve bencilliklerine artık katlanmak istemediğimden durum böyle.. fakat çareyi hep tek bir kişide görüyorum, çünkü görmek istiyorum.. yalnızlık kimisi için geçici olduğunda bir terapi gibi olur adeta, ama benim için daimi ve kalıcı bir durum hali.. bu yüzden ümitsiz olmamak adına, aksine bir umut böyle bir şey istiyorum.. ha olur, olmaz ki muhtemelen olmayacak zaten.. ama olsun, ben yine de düşleyeyim de.. işin garibi ne biliyor musun? beni çok yoruyor her şey. aptal insanlardan gına geldi, yaş vs. kıstası yok.. aptal öğretmenlerden de nefret ediyorum, enerjimi bitiren ve sürekli negatif şeyler saçan gerizekalılar beni çok rahatsız ediyor. yine işin ilginci, bunlardan kaçamayacak olmak ve buna maruz kalmak beni çok yoruyor.. gerçekten yoruyor. o yüzden böyle birisini istiyorum, yüzüm gülsün artık istiyorum, beni dinleyen biri olsun istiyorum, benim neyim ekgib ki? ben dinliyorsam, önemsiyorsam neden beni önemseyen ve beni düşünen birini istemem zayıflık oluyor ki..