yaklaşık 2 ay önce kızın birisi motogiblet kazası yapmıştı. yol kenarında gördüm. durdum. pek birşeyi yoktu. konuştum ambulans çağırdım sonrasında kız ayağa kalktı birşeyi olmadığını söyledi. o an motogiblete binmemesini söyledim. isterse yakında bir otoparka çekip onu bırakacağımı söyledim.(bu arada bende motogibletleydim.) neyse kız gidebileceğini söyledi. dedim bari bende gideceğin yere kadar sana eşlik edeyim dedim. sonra kız önde ben arkada iki motor onun yaşadığı yere doğru yol aldık. tam onun yaşadığı yere yakın bir yerde ışıklarda durduk. kız çay içmekte ısrar etti. ben o an sebebini anlayamadığım bir şekilde reddettim. aptal gibi. tıpkı bir gerizekalı gibi. gibi fazla hatta. sonrasında el sıkıştık. kız değişik bir bakış attı. sanki bir daha görüşemeyeceğiz der gibi. maalesef evinin önüne kadar gitmedim. çünkü onun çay teklifini reddettikten sonra o da gerisini kendi gidebileceğini söyledi. orada ayrıldık. bir daha onu görmemek üzere ayrıldım. aklımda onunla alakalı kalan tek görüntü ise şöyle; güneş batıyordu. tam akşam üzeri. simsiyah saçları kaskın içinden gözlerinin önüne doğru düşüyordu. ela gözleriyle tam ışıklarda yanında durduğumda yaptığım bir espri üzerine gülüşünü sadece gözlerinin kısılmasından anladım. o an batan güneş zayıf ve son ışıklarını onun yüzünde harcıyordu. ve orda ayrıldık. bir daha görüşmemek üzere... hiçbir iz olmadan..