6.sınıf oldum artık sadece Kağan ve Mehmet ile geziyordum
Sınıftakiler ile aram bozulmuştu
Artık birisi bana sataştığında direk saldırıyordum hiç düşünmeden,ama böyle vahşice, öldürme isteğiyle
Ya dayak atıyordum ya da yiyordum ama kavga ettiklerim bir daha bulaşmıyordu pek
Sanki bir oyun olarak görüyordum okula gitmeyi, hayatta kalma oyunu, komik gelebilir ama böyle hissediyordum
Hatta silah falan bulup en sevmediklerimi öldürme hayalleri kuruyordum
Gözümün kestiğine saldırıyor benden çok büyüklerden kaçıyordum(çok hızlı koşardım bu arada)
7. Sınıfa geldiğimde bir kız gördüm
Ceren adı 6. Sınıflarda
Aradan seneler geçti çocukluk aşkının yeri bir ayrı oluyor hala unutmam yüz hatlarını
O aralar özgüvenim çok yüksek
Eskiden öyle tanışalım anlaşırsak manita oluruz filan yoktu
Giderdin 2 kelam dahi etmediğin kıza ben sana aşığım derdin sonrası kıza kalırdı
Ben de gittim dedim böyle vuruldum sana, yanıyorum aşkımdan falan filan Googledan bulma sözlerle filan
Ve klagib cevap o zamanlar düşüncem filan xdeee
Olum şu an çok garip geliyor ama o zamanlar normaldi
Ben aslında aşık da değilim böyle şey diye düşünüyorum ulan 7. Sınıf olmuşum yaşım geldi artık filan(ahahahahah)kendimi şartlandırıyorum yani aşığım diye
Ama kız demek bela demek