Sabahları okulda kimse olmuyor erken saatlerde
Top getirip oynuyoruz biz de rahat rahat
Normal zamanlarda oynayamıyoruz gelip sataşıyorlar, topu kaçırıyorlar, bizi kovup kendileri oynuyorlar, topu patlatıyorlar filan
Oynuyoruz işte her sabah olduğu gibi birileri gelmeye başlayınca topu saklıyoruz birinin çantasına koyuyoruz
Bunlardan bir tanesi topu gördü çantaya koyarken geldi
Ne var o çantada aç filan diyor
Halim diye bir arkadaşın çantası
Tam açacaktı ben dayanamadım çünkü topu kaybedecez açarsak
O zamanlarda değerli yani beyler küçümsemeyin
Sanane ulan ne varsa var dedim
Küçücük bir şey zaten hemen bana döndü klagib yakaya yapışma hareketi yapıyor o zamanlar çok popüler(dizi ve filmlerin etkisi)
Bu sefer kendimi tutmadım, aldım kaldırdım bunu yere çarptım çıktım üstüne suratına vuruyorum, parçalamak istiyorum nasıl bir nefret var içimde anlatamam
O günde resim dersleri var galiba, eskiden resim dersi çantaları vardı beyaz böyle ince, ondan vardı elinde aldım elinden kafasına kafasına vuruyorum köşesiyle
iki tane puşt daha geldi çullandı üstüme yere yatırıp tekmelemeye başladılar beni
Suratıma suratıma vuruyor huur çocukları
Sonra dağıldı bunlar benim dövdüğüm oç ağlaya ağlaya gidiyor ama ben ağlamadım panpalar çünkü böyle öğrendim
O gün en çok zoruma giden şey ben dayak yerken bizimkilerin hiçbir şey yapmamasıydı(Aralarında kağan ve memo yok)
Ama topu kurtarmış ve bir şey yapmış olmuştum
Elimizle topu vermedik, boyun eğmedik!