Halime teyze ile vedalaştım ve evin yolunu tuttum. Meryem odasını toplamaktan benimle vedalaşamadı.

Eve girmeden gölgede birinin suretini gördüm. Bana bakıyor ama yaklaşmıyor.

b-"Nilay, sen misin?" diyince gölgerden çıktı.

Nilay-"Biliyorum. Beni görmek istemiyorsun ama... "

b-"Sana sadece bir şey soracağım. Düşmanım mısın yoksa dostum mu?"

Nilay-"Elbette ki dostunum. Seni asla düşmanım olarak görmedim."

b-"O zaman neden Cehase'yi kaçırdın?"

Nilay-"Tanrı fareyi sana gönderdiğinde karışmaması için. Fareden kurtulmanın çözümünü kendin bulman gerekiyordu. Bir de arkadaşın tehlikedeyken güçsüz olduğunu görüp bize katılmanı istedim. Cehase'ye kötü bir şey yapmayı hiç düşümedim."

b-"Öyleyse sana güvenebilirim yani değil mi?"

Nilay-"HER ZAMAN."

b-"Sakin ol. Bağırmana gerek yok. O zaman seni affediyorum." Deyince kız sevinçten ne yapacağını şaşırdı. En son bana sarıldı.

b-"Sen 20 yaşındasın ben de 14. Böyle garip hareketler sergilemesen diyorum. " Geri çekildi ve bir süre bekledi. Daha sonra vücudu küçüldü ve... Gençleşti mi?

Nilay-"Artık ikimiz de 14 yaşındayız." dedi ve tekrar sarıldı.

b-"Bunu nasıl yaptın?"

Nilay-"Bize katıldığında sana öğretirim. Ama sen muhtemelen yapamazsın. Benim ruh gücüm farklı çalışıyor."

b-"Size katılmayacağım. Sadece seni affettim ve seninle arkadaş oldum. Bu kadar."

Nilay-"Bu kadarına bile razıyım. Ama sen bize katılana kadar vazgeçmeyeceğim."

b-"Arkadaşlarıma zarar vermediğin sürece ben de senin her zaman teklifini dinleyeceğim. Belli mi olur, belki ileride kabul ederim."

Nilay-"Edeceğine inanıyorum. Bu senin kaderinde var. Bay bay." dedi ve yanağımdan öpüp gitti. Bu kız... biraz manyak. Ama iyi biri gibi duruyor.

---

BUGÜNÜN HiKAYESi DE BiTMiŞTiR. SiZi DUYURUYA ALALIM.